Krople do nosa przyrządza się z alocitu rozcieńczając go wodą w stosunku 1:3. Krople w kontakcie z uszkodzoną śluzówką często wywołują ostry ból, sięgający aż do potylicy, toteż na początku należy użyć kropli bardziej rozcieńczonych, na przykład 1:10, albo jeszcze bardziej.

Zamiast wody, do rozcieńczenia kropli do nosa można użyć soli fizjologicznej, którą należy nabyć w aptece.

Krople trzyma się w ciemnej buteleczce w temperaturze pokojowej w ciemnym miejscu.

Krople przechowywane w takich warunkach stosunkowo szybko mogą się zepsuć, toteż jednorazowo należy wykonać niewielką ich ilość, tj. 30 ml.

Do zakraplania nosa używa się kroplomierza szklanego z cienką końcówką, który można kupić w aptece.

Położyć się plecami na poduszce, albo (lepiej) na skraju tapczanu, z głową odchyloną mocno do tyłu, żeby krople dotarły do czoła i oczodołów od wewnątrz - a nie do gardła. Końcówkę zakraplacza włożyć nieco (1–2 mm) do dziurki nosa, przytknąć końcówkę do ścianki od strony czubka nosa i wkropić od 5-7 kropli. Następnie w takiej pozycji poleżeć dwie, trzy minuty.

Nos należy zakraplać jeden lub dwa razy dziennie, za każdym razem tylko jedną dziurkę:

• jeden raz dziennie - prawą dziurkę jednego dnia, lewą drugiego, albo odwrotnie,

• dwa razy dziennie – prawą dziurkę rano, lewą wieczorem, albo odwrotnie.

Mimo tych środków ostrożności - naprzemiennego zakraplania dziurek nosa - może wystąpić obrzęk śluzówki wywołując utratę węchu. W takim wypadku należy przerwać zakraplanie nosa i powrócić do niego dopiero wówczas, gdy węch powróci całkowicie*.

* Ta uwaga nie dotyczy osób niemających węchu już przed rozpoczęciem zakraplania nosa. Te osoby powinny rozpocząć i kontynuować zakraplanie nosa mimo braku węchu.

Autor: Józef Słonecki