Szczepienia profilaktyczne miały sprawić, że choroby trafią do lamusa, i tylko na lekcjach historii będzie się uczyć, że kiedyś coś takiego było, ale tak dawno, że nawet najstarsi ludzie nie pamiętają, czyli że spotka je taki sam los, jak epidemie, które niegdyś gnębiły ludzkość, ale zostały ujarzmione, rzekomo dzięki szczepieniom. Rzeczywistość okazała się zupełnie inna, ponieważ chorób, jakimś dziwnym trafem... przybyło. Mimo to spirala szczepień wciąż jest nakręcana. Dlaczego mimo ewidentnej porażki nadal poszukuje się nowych szczepionek, a odkrywców nagradza noblem?

Badacze pracujący nad odkryciem nowych szczepionek są niczym średniowieczni alchemicy, poszukujący kamienia filozoficznego, który miał zamieniać zwykłe metale w metale szlachetne, z tą różnicą, że ci współcześni te kamienie znajdują. Wprawdzie nie filozoficzne, ale i tak jest to złoty interes, jeśli zważyć, że średni koszt wyprodukowania jednej szczepionki to 4 centy, zaś jej cena rynkowa to średnio 50 dolarów. Nawet dilerzy narkotykowi ani handlarze bronią nie mogą pochwalić się takimi zyskami, osiąganymi kosztem degradacji gatunku ludzkiego.

Szczepienia to sztuczne nabywanie odporności, co już samo w sobie jest szkodliwe, bowiem wyklucza nabycie odporności w sposób naturalny, poprzez odchorowanie mających charakter prozdrowotny chorób infekcyjnych. Ale na tym szkody spowodowane szczepieniami wcale się nie kończą. Wprost przeciwnie.

Szczepienie to brutalne wprowadzenie do organizmu niezwykle toksycznej substancji, zwanej szczepionką, w skład której wchodzą zarazki albo ich fragmenty lub wydalane przez nie jady. Nie one są jednak najgroźniejsze. Skład szczepionki to lista substancji skrajnie niekorzystnych dla ludzkiego zdrowia, zdolnych uszkodzić ważne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu tkanki, szczególnie tkankę nabłonkową, a także nerwową.

W skład szczepionek przeciw grypie wchodzi siedem typowych substancji stosowanych w innych szczepionkach, więc mogą one dać pewien obraz, co zostaje wprowadzone do organizmu w procederze zwanym szczepieniem.

1. Zmiksowana tkanka kurzego embriona, w którym  namnożono czynnik zakażający – wirusy. 

Fragmenty ciała kurzego embriona, wstrzyknięte do ciała człowieka, są częstą przyczyną uczuleń, a nierzadko także reakcji anafilaktycznej.

Rodzaj zarazków i tym samym rodzaj podłoża używanego do ich hodowli zależy od choroby, przeciw której produkuje się daną szczepionkę, toteż inne szczepionki mogą zawierać wirusy, bakterie albo fragmenty ich ciał i/lub jady bakteryjne, w związku z czym mogą występować w nich różne podłoża – od zwykłej pożywki na bazie agaru albo żelatyny, poprzez pożywki wzbogacone, zawierające baranią krew, do ludzkich komórek macierzystych, pobranych podczas aborcji płodów ludzkich.

2. Żelatyna to naturalna substancja białkowa, pozyskiwana z kości i chrząstek zwierzęcych. Wprowadzona do organizmu może wywołać reakcję alergiczną, natomiast wprowadzana wielokrotnie może wywołać reakcję anafilaktyczną.

3. Tween^® 80 to nazwa handlowa monooleinianu polioksyetylenosorbitolu (E 433). Jest to emulgator stosowany w produkcji lodów, zapobiegający obiałczeniu kropelek tłuszczów w mleku. W szczepionkach pełni rolę emulgatora otoczek białkowych wirusów. Wprowadzony do organizmu może wywołać ciężkie reakcje alergiczne, z anafilaksją włącznie.

4. Aldehyd mrówkowy (formaldehyd), lepiej znany jako formalina, to silnie toksyczna ciecz, ścinająca białka, zarówno strukturalne, jak i enzymatyczne. Stężona formalina służy do wypalania brodawek i cyst, zaś po rozcieńczeniu jest używana do konserwacji anatomicznych preparatów zwierzęcych.

5. Triton^® X100 to detergent mający zastosowanie w domowych i przemysłowych środkach zmywających, a także w produkcji farb, tekstyliów, papieru, agrochemii.

6. Żywica jest substancją wydzielaną przez niektóre rośliny, głównie drzewa iglaste, w których pełni rolę analogiczną do płytek krwi u człowieka. Żywice są znaną przyczyną alergii.

7. Thiomersal (thimerosal) zawiera rtęć i jest stosowany w wielodawkowych fiolkach ze szczepionkami przeciw grypie.

Oprócz wymienionych siedmiu substancji, w skład szczepionki przeciw grypie wchodzą jeszcze dwie – sacharoza (cukier buraczany) oraz gentamycyna (antybiotyk).

Niepożądany odczyn poszczepienny (NOP) oznacza każde zaburzenie stanu zdrowia, które wystąpiło w okresie od kilku sekund do czterech tygodni od podania szczepionki. Zaburzenia te mogą wynikać z indywidualnej reakcji organizmu człowieka szczepionego na podanie szczepionki, a także z nieprawidłowego wykonania lub podania szczepionki.

Niepożądane odczyny poszczepienne miewają rozmaity zakres, toteż ze względu na miejsce występowania można podzielić je na trzy grupy:

• odczyny miejscowe po szczepieniu BCG – przyśpieszony odczyn poszczepienny zwany fenomenem Kocha*, owrzodzenie i/lub zmiana ropna w miejscu szczepienia o średnicy przekraczającej 10 mm u noworodka i 20 mm u dziecka starszego, podskórny ropień w miejscu szczepienia,
• obrzęk, zaczerwienienie i bolesność w miejscu wstrzyknięcia szczepionki,
• ropień bakteryjny bądź jałowy w miejscu wstrzyknięcia szczepionki,
• powiększenie okolicznych węzłów chłonnych,
• ropne zapalenie węzłów chłonnych z wystąpieniem sączącej się, trudnej do wygojenia przetoki,

2. odczyny ze strony ośrodkowego układu nerwowego:

• encefalopatia (uszkodzenie mózgu),
• drgawki gorączkowe,
• drgawki niegorączkowe,
• poszczepienna choroba Heinego-Medina (łac. poliomyelitis anterior acuta – wirusowe zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego) wywołana wirusem szczepionkowym, czyli utrzymujące się 60 lub więcej dni porażenie lub niedowład wiotki całego ciała,
• zapalenie mózgu,
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych,
• zespół Guillain-Barre (gwałtownie postępujący symetryczny niedowład z zaburzeniami czucia),

3. inne niepożądane odczyny poszczepienne:

• bóle stawowe,
• reakcje anafilaktyczne,
• wstrząs anafilaktyczny (występujący natychmiast po podaniu szczepionki),
• gorączka powyżej 39°C,
• epizod hipotensyjno-hiporeaktywny – charakterystyczny stan po szczepieniu DTP (skojarzoną szczepionką błonniczo-tężcowo-krztuścową), w którym niemowlę przez pewien czas (10 minut do 36 godzin) ma obniżone ciśnienie tętnicze (stany hipotonii do zapaści naczyniowej włącznie), obniżone napięcie mięśniowe, nie przyjmuje posiłków i nie nawiązuje kontaktów z otoczeniem,
• uogólnione zakażenie prątkiem BCG,  
• zanik płytek krwi (małopłytkowość),
• posocznica, w tym wstrząs septyczny,
• zapalenie ślinianek, 
• zapalenie jąder,
• krzyk mózgowy – nieutulony ciągły płacz lub krzyk o znacznym nasileniu i wysokim tonie, utrzymujący się od kilku godzin do kilku dni, pojawiający się przeważnie 6 - 18 godzin po szczepieniu).

* Fenomen Kocha występuje między drugim a ósmym dniem od szczepienia. W miejscu szczepienia pojawia się rumień, naciek i grudka szybko ulegająca martwicy. Zmiana goi się w ciągu 2 - 4 miesięcy, niekiedy dłużej. Zmianie tej często towarzyszy powiększenie węzłów chłonnych.

Powikłania poszczepienne to trwałe lub utrzymujące się wiele lat uszkodzenia tkanek lub narządów ważnych dla funkcjonowania organizmu. Najczęściej przytaczanym przykładem powikłań poszczepiennych jest autyzm dziecięcy, spowodowany uszkodzeniem tkanki nerwowej przez zawarte w szczepionkach związki rtęci.

Najbardziej typowym i najczęściej występującym powikłaniem poszczepiennym jest uszkodzenie tkanki nabłonkowej jelit, skutkujące poważnymi problemami zdrowotnymi, najczęściej niekojarzonymi ze szczepieniem, zwłaszcza tym polegającym na wstrzyknięciu szczepionki w tkankę podskórną. Że szczepionka może uszkodzić tkankę nerwową, to nikogo nie dziwi, wszak wnika do organizmu, ale że uszkadza jelita, to już trudniej zrozumieć. Nie każdy bowiem wie, że typową drogą wydalniczą toksycznych substancji zawartych w szczepionce jest przewód pokarmowy.

Powszechnie sądzi się, że układ wydalniczy to układ moczowy. Czasami wspomina się układ oddechowy i skórę, którą niektórzy nazywają nawet trzecią nerką. Abstrahując, że człowiekowi do niczego trzecia nerka nie jest potrzebna, to wymienione układy służą do wydalania produktów przemiany materii, czyli substancji powstałych w organizmie. Drogą wydalniczą substancji wnikających do organizmu jest przewód pokarmowy, gdzie gruczoły śluzowe i surowicze wydalają najgroźniejsze substancje. Dlatego na przykład antybiotyki niszczą florę jelitową także wówczas, gdy są podane drogą pozajelitową, a więc w formie zastrzyku. Tą właśnie drogą są wydalane substancje zawarte w szczepionkach, co szczególne znaczenie ma w przypadku noworodków, których przewód pokarmowy nie jest przystosowany do typowego dla gatunku ludzkiego pożywienia, a co dopiero wydalania niezwykle toksycznych substancji, brutalnie wstrzykiwanych do ciała. Uszkodzenie nabłonka jelitowego we wczesnym dzieciństwie skutkuje zazwyczaj poważnymi komplikacjami zdrowotnymi na wiele lat, często na resztę życia.

Nie może zatem dziwić, że wraz z ilością szczepień wzrasta ilość dzieci i młodzieży uzależnionych od leków i usług medycznych, gdyż o to w gruncie rzeczy w tym procederze chodzi.

Autor: Józef Słonecki

Profesor Majewska o szczepieniach

Naukowo potwierdzone badania szkodliwości szczepień